جرثقیل ضد انفجار

استفاده از این نوع جرثقیل ها در محیط های مستعد انفجار کاربرد دارد، انفجارهایی که از مجاورت جرقه با گازهای شیمیایی قابل اشتعالی که در کارخانجات نفت، گاز و پتروشیمی به وقوع می پیوندد. در این محدوده های انفجاری، مقدار گاز و گرد و غبار اشتعال زای موجود در محیط در مقایسه با هوا، به اندازه ای است که می تواند ترکیب را به یک جو مستعد انفجار تبدیل کند.
بدیهی است که با توجه به اثرات مخرب ناشی از یک انفجار، باید تمهیدات خاصی را جهت پیشگیری از آن در نظر گرفت. لذا ادوات و تجهیزاتی که در این نوع جرثقیل ها به کار میروند باید به گونه ای انتخاب شوند که با فضای عملیاتی آن صنعت سازگار بوده و بتوانند به نحو مطلوب و بدون ایجاد خطر، مورد بهره برداری قرار گیرند. به همین دلیل علاوه بر دقت در انتخاب پارامتر های برقی دستگاه ها از قبیل ولتاژ، آمپر، توان و غیره که می با یستی متناسب با کاربری جرثقیل برگزیده شوند بایستی بدنه ای که در آن قطعات برقی جاسازی شده اند نیز متناسب با آن منطقه عملیاتی انتخاب شوند. از این رو استاندارد بین المللی EU Directive 94/9/E تقسیم بندیی برای محیط های کاری بر مبنای نوع و شدت/غلظت گازهای موجود در محیط نموده و گواهی نامه استاندارد ATEX را جهت رعایت ملزومات اینگونه محیطها به ثبت رسانده است. تقسیم بندی مذکور به شرح ذیل می باشد:ZONE 0 : محیطی است که در آن آمیزه ای از گاز و یا جو قابل انفجار، به صورت دائمی یا برای مدت طولانی وجود داشته باشد. مدت اشاره شده، بیش تر از 1000 ساعت در طی یک سال تخمین زده میشود.
ZONE 1 : محیطی است که در شرایط عادی امکان دارد در آن آمیزه ای از گاز و جو قابل انفجار وجود داشته باشد. این مدت بین 10 تا 1000 ساعت در سال در نظر گرفته میشود.
ZONE 2 : محیطی است که در شرایط عادی در ان مخلوطی از گاز یا هوای قابل انفجار وجود ندارد و یا اگر احتمالاً پدید آمد مدت آن کوتاه خواهد بود.
ZONE 20 : محیطی است که در آن در شرایط عملیاتی نرمال، غبارات قابل انفجار، به صورت توده ای ابری یا به وفور وجود دارد و مقدار و غلظت آن ها به نحوی است که قابلیت انفجار و اشتعال در هنگام ترکیب با هوا را دارد. ممکن است این غبارات به صورت توده ی ابری از لایه های غیر قابل کنترل و ضخیمی که بر روی وسایل و تجهیزات انباشته شده اند تشکیل شده باشد که باز هم همین خاصیت قابل انفجار بودن را دارا هستند. این لایه ها و یا توده های ابر مانند میتوانند در داخل فضاهای محدود عملیاتی تشکیل شوند و محیط را مستعد خطر سازند. این محیط نیز نظیر ZONE 0 از نوع محیط های دارای گاز یا بخارات قابل اشتعال می باشد.
ZONE 21 : منطقه ای است که در آن در شرایط نرمال عملیاتی ممکن است توده غبار یا ابر مانند قابل انفجار به مقدار کافی برای ترکیب با هوا و ایجاد یک ترکیب غبار هوای قابل انفجار وجود داشته باشد. این محیط نیز نظیر ZONE 1 مربوط به فضاهای مستعد خطر دارای گاز یا بخارات قابل اشتعال است.
ZONE 22 : منطقه ای است که در شرایط نرمال عملیاتی ممکن است به ندرت توده های ابری غبارات قابل انفجار بوجود آید و به مدت کوتاهی ادامه داشته باشد و یا در شرایط غیر نرمال عملیاتی، تجمعی از لایه های غبارات قابل انفجار بوجود آید که در صورت ترکیب با هوا تبدیل به غبار مستعد انفجار شود. به عنوان مثال فضای پیرامون دستگاه هایی که در اثر فرآیندی خاص، غبار مواد عملیات را در فضای وسیعی پراکنده می کنند مستعد این محیط می باشند.